Een droomjob blijft soms gewoon een job waarover je droomt. Afgelopen weekend was ik in gezelschap van jonge dertigers die spontaan hun gal spuwden over hun werk. “Het mag wat creatiever”, zei  de ene. “Hmmm, minder werkuren”, zei de andere. “Leuk!”, dacht ik, “wat zouden ze dan wel graag willen doen?” Ik vroeg het hen even. Al heel snel kreeg ik van iedereen een antwoord. Make-up artiest, meubels maken, sportlessen geven en nog meer. Ze antwoordden binnen de paar seconden.

Ik was eerlijk gezegd verbaasd dat ze mijn vraag snel konden beantwoorden.

Alleen was ik nog meer verbaasd dat niemand hier iets mee deed. Ik vond en vind dit in feite heel gek. Er bestaat voor sommige mensen blijkbaar een job/hobby waar hun hart sneller van klopt, maar ze doen er niets mee. Helemaal niets. Alsof het niet bestaat. Alsof je naar de winkel gaat, houdt van aardbeien en telkens met blauwe bessen naar huis gaat.

Vaak spelen er natuurlijk andere zaken mee en zijn bijvoorbeeld de inkomsten en zekerheid belangrijk. Het gezin en de factor tijd maken het ook niet makkelijk. Enzovoort…

Dichter bij jezelf

Ik vind het eerlijk gezegd heel moeilijk om dan mijn mond te houden… Er is iets in mij dat hen wil prikkelen of aanmoedigen om hier iets mee te doen. Alleen ben ik dan in vriendschappelijk verband en ben ik een vriendin, geen coach. Ik probeer mijn mond te houden en soms lukt mij dit ook.

Ik geef het toe, ik word altijd heel blij als iemand durft te gaan voor iets waar ze zich goed bij voelen. Een vriendin die beslist om imker te worden, een vriendin die droomt van een bloemenzaak,… Zalig vind ik dat. Mijn cliënten in de praktijk die dé sprong waagden, het maakte me niet uit hoe groot of hoe klein hun sprong was, dàt maakt me blij. Ze sprongen. Ze volgen een cursus aan de kunstacademie, ze leren een instrument bespelen, ze starten in bijberoep,… Beetje uit de routine, uit de comfortzone. Angst in de ogen durven kijken.

De vibe voelen

En toch, als ik eerlijk ben met mezelf, ik was vroeger ook wel zo. Ik deed gewoon, ik voerde uit, werkte mijn studies af, deed bepaalde sporten, stopte dan, deed iets nieuws, deed wat anderen deden, etc… Niet alles gebeurde met overgave en liefde. Ik deed gewoon maar wat en vinkte mijn checklist keurig af. “Check! check! What’s next?” Waarom? Omdat ik een diploma wilde, omdat sporten goed voor je lichaam is, omdat het hoort, omdat het een slim idee zou zijn om,… enzovoort.

Ik was tout court niet bezig met de impact van iets waar je je goed bij voelt. Ik deed gewoon datgene wat ik dacht dat anderen ook gewoon deden. Beetje in het wilde weg.

Van hobby naar beroep

“Het is niet omdat je houdt van sporten, muziek, bloemen,… dat je je beroep hiervan kan maken.” Dit is een opmerking die ik vaak hoor.

En toch, als je voelt dat schilderen je blij maakt, doe het dan. Als je voelt dat make-up je interesseert, stel voor om vrouwen die je kent te maquilleren, kook voor vrienden, renoveer een meubel,…. Je doet er niets verkeerd mee en wie weet welke verrassende wendingen dit kan krijgen. Je wordt gevraagd om de make-up van je nicht te verzorgen voor haar trouw, je verkoopt onverwacht een meubel dat je zonet restaureerde, je volgt een leuke workshop die je prikkelt om te koken voor anderen,…. Ik heb het bij anderen zien gebeuren, het kan ook bij jou. Uit de comfortzone treden is een noodzakelijke voorwaarde, maar gebeurt zoveel makkelijker als je al op de vibe zit. Als je graag tekent is meedoen aan bijvoorbeeld een tekenfestival of wedstrijd the next logical step.

Nieuwsgierig naar meer en benieuwd naar wat er in jouw verborgen zit? Tips nodig om mentale ballast overboord te gooien zodat angst jouw leven niet bepaalt? Aarzel niet om contact op te nemen! fabienne@fabiennedeknudt.com.